Ordan aldık oraya koyduk,o araçtan indik öteki araca bindik.Zihnimizde bir çok yer gezdik de beni adı istanbul olan ama istanbul sınırları dışında kalan evimden,avrupa yakasındaki o yere gitmemi sağlayamadık.
Oysaki ben her iki arkadaşım için minik hediyeler hazırlamış,kıyafetlerimi planlamış, evden giriş çıkışımı ayarlamış,çantama koyacaklarımı hazırlamış,akbilimi fullemiştim.
Ah benim kapalı alan fobim...ah benim metroya binemeyen psikolojim...
Ne sultanbeyliden giden otobüsler kaldı,ne kadıköyden geçenler. Havaalanından geçen havataş araçlarını da araştırdım ama bulamadım bir yolunu. En son baktım olmadı aradım havataşın yöneticisini.Yahu dedim bu sefer de benim özel bir isteğim var sizden,iş konuşmak için aramadım.
Şaşırdı adam.Beni o noktaya geçiremez misiniz dedim ama onunla da bir kaç yol konuştuk yine varamadık bir çıkışa.
Dün gece sabaha kadar yaptığım araştırmalarım...bugün bir çok kişiyle görüşmelerim...Olmadı...Çok üzgünüm...Benim yüzümden bozulduğu için planımız.Ve çok heveslendiğimiz halde buluşamayışımız...
Ne diyeyim ki ben yarın gece size bu planın gerçekleşmiş halini anlatacaktım yorgunlukla ve içimde arta kalan mutlulukla.Kısmet olmadı.
gidemediğim için veremediğim kitaplarını kargo yapmak için hazırladım...Çok can acıtıcı.İnsanın hevesinin kırılması mı diyeyim,benim yüzümden iptal olmasının üzüntüsü mü diyeyim neresinden tutup düzeleyim diye bir şarkı var ya hani o hesap benim de içim şuan:)
Bir an önce büyü Zeynebim...Ağlamadan yolculuk yapabilecek hale gel de buluşalım istediğimiz her yerde.Teyzenin yaşadığı üzüntüyü mutluluğa bir tek sen çevirebileceksin çünkü.
Çabuk büyü,sağlıkla büyü,neşeyle büyü.Uslu hanım hanımcık bir kız ol da sarıp sarmala bizi dostlukla.
0 yorum:
Yorum Gönder