Hangisinin Acısına Dağlansam?

İnsan cürmü kadar yer kaplarmış.Cürmümü aştım,cihana ulaştım.

Bugün pek sakin,sessizim...Gece 05:00 idi gözümü açtığımda.Yanı başımda duran telefonuma gitti gözüm.Saatine baktım.Epey erkendi güne başlamak için.O saatte neden uyandığımı anlamaya çalıştım.Ağrım vardı.Sanırım mide ağrısıydı.Bir kaç dakika sonra emin oldum.Çok yoğun mide ağrısı yaşıyordum.1 saat kadar kıvrandıktan sonra salona gidip ilacımı aldım.Ağrıyan mideme,bulanıyor hissi yaşatarak yanlış ilaç içmişim.Çok sonra farkettim.İlacın verdiği etki ile saat 07 sularında uykuya daldım.O zamana kadar evin ve odamın her metre karesini ezbere yokladım.Saat 7 gibi herkes ayaklanacağından benim halimi görmesinler diye uyumaya çabaladım.Kimseyi korkutmaya lüzum yoktu.Saat 9 da işe geç kaldım diye uyandırıldım.Hâlâ sancım vardı...İlaçlar içtim ama nafile.Saat 17.00 ve benim hala sancım var azalarak devam etse de.
Gece o kadar çok midemi sıvazladım ki sağ tarafta bulunan şantım bir süre sonra sancımaya başladı.Sanırım fazla ileri gittim.Önce korktum sonra bir şey olmayacağına olan inancım ile uyumaya çalıştım.
Şu dakikalarda mide ağrım baya azalsa da karnımdaki şant sancısı pek yüksek seyretmekte.Sanırım midedeki gerginlikten etkilendi.Dinlenmek gerek...Herşeye alıştım da vücudumda kablo ile yaşamaya alışamadım gitti.Herşeyden korunmaya çalışırken,kendi canımı kendim yakıyorum.Geçenlerde de taksiden inerken kafamı vurmuştum.Hemde en önemli kısmı,sağ tarafı.Neyse ki hala yaşıyorum.Hala iyileşmeye dair yüksek umutlar içerisindeyim.Geçecek biliyorum...Benden çok şey götürerek bu da geçecek...Midem tahrip oldu tüm yaşadıklarımdan dolayı ama şantım zarar görmeyecek...Ayn sıkıntınları bana tekrar yaşatmayacak...
Hani şuan sesimi duyuyorsa diye söylüyorum bunları;akıllı uslu olmak zorunda olduğunu kavrasa beni pek memnun edecek.Yoksa kendinisi pek önemli görmediğimden beni sevmeme ihtimali de var ya.Böyle olsun istemiyorum.Mutlu mesut yaşamak varken ne diye şimdi sancı çekelim değil mi...